Tek bir analizör içinde floresans akış sitometrisi kullanılarak WDF ve WPC analiz kanallarının birleştirilmesi reaktif ve malign hücreleri hassas ve spesifik olarak tespit etmemize olanak sağlar. Bu ise farklı lökositlerin hücre işlevselliğindeki farklılıklardan yararlanılarak elde edilir.

Lökosit diferansiyel (WDF) kanalında, florokrom etiketleme, lökositlerin sitoplazmik içeriğine ve membran bileşimine bağlıdır. Aktive veya immatür hücrelerin lipid membran bileşimi reaktif olmayan ve matür hücrelerinkinden farklıdır. Reaktiflerin (lizis ve etiketleme) ve inkübasyon süresinin eşsiz kombinasyonu farklı hücre popülasyonlarının ayrılmasına olanak sağlar. İlk olarak, lizis reaktifi hücre membranını perfore eder; bu noktada membran hasarının ölçeği lipid bileşimine, bu da hücre tipine (matürite düzeyi) ve hücrenin durumuna (aktivasyon durumu) bağlıdır. Daha sonra, florokrom belirteç en çok sitoplazmadaki RNA'yı etiketler. Sonuçta ortaya çıkan floresans sinyalinin yoğunluğu membran perforasyonunun derecesine (lipid bileşimi) ve sitoplazmadaki toplam RNA miktarına bağlıdır. Membran bileşimi ve sitoplazmik RNA (floresans), hücre hacmi (ileriye saçılım) ve hücre iç yapısı (yanlara saçılım) hakkındaki bilgiler, kan örneği içindeki reaktif, immatür veya patolojik hücrelerin hassas bir şekilde tespit edilmesine imkân tanıyan patentli algoritmalar ile analiz edilir.

WPC kanalının lizis reaktifi, WDF kanalına kıyasla daha uzun inkübasyon süresi ve farklı sürfaktandan dolayı membran lipidler üzerinde daha fazla etkiye sahiptir. Ek olarak, floresans reaktifinin polimetin konsantrasyonu daha yüksektir ve dolayısıyla çekirdeğin DNA'sı etiketlenir. Membran lipid bileşiminin bir hücrenin işlevsellik veya aktivasyon durumundan nasıl etkilendiğine dair bir örnek, 'lipid raftları' adı verilen yapıların varlığıdır. Lipid raftları, protein trafiğinde ve hücresel sinyalleşmede önemli roller oynayan hücresel plazma membranlarında bulunan, kolesterol ve glikosfingolipid bakımından zengin mikrodomainlerdir. Lipid raftları, çevreleyen membran çift katmanından daha düzenli ve sıkı paketlenmiştir, ancak bu çift katmanda serbestçe gezinir. Hücre dışı iletişim halindeki daha aktif hücrelerde (örneğin, malign ve aktive matür hücreler), dinlenme halindeki matür ve immatür hücrelere kıyasla, hücre membranında daha yüksek lipid raftı düzeyleri bildirilmiştir.

Anormal lenfositler gibi bazı hücre tiplerinde görülen daha yüksek permeabilizasyon, sitoplazma kaybına ve hücre boyutunun daha küçük olmasına (ileriye saçılım sinyali) yol açar. Bu nedenle, WDF kanalı daha çok sitoplazmik aktiviteyi gösterirken, WPC kanalı anormal hücreleri membran bileşimine göre tespit eder; bu da boyut farklılıklarına (bazı hücre tiplerinin küçülmesi) ve daha yoğun şekilde etiketlenen DNA içeriğine daha yüksek erişime neden olur.

Her iki kanalın – ve ilgili reaktif setlerinin ve reaksiyon koşullarının – birleştirilmesi sayesinde, reaktif ve malign hücrelerin tespitindeki hassasiyet ve spesifiklik optimum düzeye çıkarılır.